برای تسلی خاطر همشهریان عزيز آسیب دیده
( تنها تسلیت کافی نیست)
اندوه بزرگی است!
شنیدن خبر فوت بسیاری از همشهریان، در یک شب به خواب عمیق فرو رفتن
اندوه بزرگی است!
رویش زخم بر دل بازماندگان
اندوه بزرگی است!
قصه‌ی تنهایی و درد هم نوع شنیدن
اگر از کنار این همه واقعیت
بی احساس بگذریم نشاید که نام انسان برما نهند.
در پاسخ به تمام این وقایع باید غصه را چون ابر کنار زنیم...
با اشتیاق در جستجوی راهی باشیم تا غم را از دلشان بکاهیم.
برای شب‌های سرد و بی‌پناهشان، آفتاب مهر تقدیم داریم.
با بیان واژه‌هایی از جنس محبت، میزان این زخم را التیام بخشیم.
تنها با غصه خوردن به حالشان آب در هاون نکوبیم.
بپاخيزيم و برای هر زخم خورده‌ای،
دستان یاری رسان را دریغ نکنیم.
برای هر خانه ای که بی آغوش از
مهر مادر و بی پناه از مهر پدر گشته
چتری از محبت برسر کودکان بسازیم
برای شب های بی مهتاب شان( لالایی ) بگوییم.
به رویش دوباره‌ی زندگی‌شان گرما بخشیم .
با حریری از عشق روی زخم هایشان را بپوشانیم.
برای ويرانه‌‌های آرزوهایشان سقفی از امید مهیا کنیم
تا دگر بار خانه‌هایشان با نور ماه و خورشید مزین گردد.
96/8/22
نظرات